خط خطی می کنم، پس هستم.

 

هر زبانی محدودیت‌هایی دارد. همانطور که در زبان‌ها و لهجه های رایج داخل ایران ممکن است برخی حروف یا صداها با مشکل تلفظ شوند در زبان انگلیسی هم این نقیصه وجود دارد. مثلاً ما در فارسی از حرف «ه» ساکن در آخر خیلی از اسامی نظیر «فرزانه»، «مستانه»، «پروانه» یا«فیروزه» و همچنین در میانه برخی اسامی مانند «بهنام» و «مهسا» استفاده می‌کنیم. تلفظ این اسامی برای یک انگلیسی زبان سخت و در برخی حالات غیرممکن است و به همین دلیل بسیاری از ایرانیان در خارج از کشور برای چنین اسامی معادل‌های ساده تری انتخاب می کنند. مثلاً بسیاری از خانم‌هایی که نامشان شراره است در خارج از کشور خود را شری می‌نامند که هم از نظر آوایی به شراره نزدیک است و هم کلمه‌ای کاملاً شناخته شده در انگلیسی است. البته این کار برای همه اسامی ممکن نیست. در آن صورت باید به اسمی کاملاً متفاوت فکر کرد. نظیر چنین مشکلی برای حرف قاف صادق است. البته در بسیاری از ادارات و شرکت ها و... این امکان وجود دارد که در زمان عقد قرارداد برای یک شغل جدید و بسیاری مسائل دیگر خود را با نام جدید به صورت Nickname معرفی کنید و همین نام می‌تواند منشا اثر حقوقی داشته باشد یعنی برای مکاتبات، مدارک و مستندات قانونی محل کار از همین نام جدید استفاده کنید در حالیکه نام رسمی و قانونی شما محفوظ مانده است.

 

مشکل دیگر زمانی پدید می‌آید که کل نام از نظر آوایی برای غیرفارسی زبانان سخت تلفظ شود نظیر گلنسا. این مشکل عمدتاً به دلیل آشنا نبودن گوش با این کلمات حاصل می‌آید. بروز این مسئله البته به مخاطب بستگی دارد. مثلا افرادی که مدت‌های طولانی با مهاجرین ایرانی در تماس بوده‌اند و این کلمات را بارها شنیده اند مشکلی با آن ندارند در حالیکه برای یک ناآشنا، دردسرساز است. البته اکثر اسامی ایرانی از این نظر مشکل جدی ندارند اما به عنوان مثال اغلب اسامی چینی چنین مشخصه‌ای دارند و شما پس از بارها شنیدن آنها هم به سختی قادر به تلفظ یا بخاطر سپردن آنها هستید به همین دلیل تقریباً تمامی چینی ها و مردمان آسیای شرقی اسامی خود را به اسامی انگلیسی تغییر می‌دهند. به طور مثال جکی چان، بروس لی، جت لی و... نمونه هایی از این تغییر نام هستند.

 

گروه دیگر از اسامی مسئله‌ساز آنهایی هستند که ممکن است در زبان انگلیسی کلمات ناخوشایندی را به خاطر آورند. مثلاً کودکی که نامش «پونه» است ممکن است از شوخی دوستان همکلاسی‌اش در خارج از کشور رنج ببرد («پو» برای اشاره به مدفوع خصوصاً در کودکان و حیوانات خانگی به کار می‌رود). البته عکس این اتفاق وقتی می‌افتد که یک کلمه انگلیسی برای ما تمسخرآمیز می‌شود مثلاً Ann که ما در فارسی آن را «آن» ترجمه کرده‌ایم اما انگلیس‌ها با فتحه می‌خوانند انتخاب خوبی برای یک اسم جایگزین در میان ایرانیان نیست چون ممکن است یکی از دوستان رند در یک محیط فارسی‌زبان ما را با آن خطاب کند و این سبب تمسخر جمع ایرانیان شود.

 

معضل دیگری هم که به شدت در مورد ما ایرانیان مشهود است خطای در معادل نویسی اسم به انگلیسی است. مثلاً خیلی از ما بر حسب عادت به محض شنیدن صدای «ای» کشیده (مثلاً در اسم مجید) از حرف I استفاده می‌کنیم (Majid ) در حالیکه i یک ای کوتاه است (در مورد اسم مجید Majeed انتخاب بهتری است.) این خطا به کرات در بسیاری از اسامی دیده می‌شود و یک دلیل اشتباه تلفظ شدن نام‌های ایرانیان همین نکته است.

 

اسامی فامیلی طولانی هم یک مورد دردسرساز دیگر است. برخی از ما تا ۴ کلمه نام فامیل داریم که حتی در محیط‌های کاری یا اداری ایران نیز دردسرساز می‌شود. حتی برخی از نرم افزارهای طراحی شده در سازمان‌ها و مراکز خدماتی گنجایش تمامی کاراکترهای آنها را ندارند لذا بهتر است از همان ابتدا یکی از آنها را انتخاب کرده و از خیر بقیه بگذریم. در بسیاری از مراکز خدماتی، مثلاً در بانک‌ها، شما می‌توانید ضمن حفظ اسم اصلی خود در اسناد مهم، خواستار حذف مابقی در کاربردهای روزمره چون دریافت کارت‌های بانکی و اعتباری شوید.

 

در تماسی که با دوستان حاضر در خارج از کشوردارید از آنها بخواهید اسم شما را به انگلیسی در اختیار چند دوست و همکار دیگر قرار دهند و از آنها بخواهند که اولاً آن را تلفظ کنند تا ببینند مشکلی در تلفظ یا خطای در نگارش نداشته باشند و ثانیاً از آنها بپرسند آیا این اسم آنها را به یاد چیز تمسخرآمیزی نمی‌اندازد. چنانچه به هر دلیلی با مشکل جدی برخورد کردند سعی در رفع مشکل نمایید. البته برای دریافت تلفظ درست اسمتان از نرم افزارهای رایانه ای نیز می توانید کمک بگیرید.

 

اگر لازم است اسم جدیدی انتخاب کنید بخاطر داشته باشید که اسم جدید نیز اسم شماست و قرار است تا مدت‌های طولانی با آن نامیده شوید پس کلمه‌ای انتخاب کنید که از شنیدنش لذت می‌برید. به صرف اینکه چیزی خیلی مد است یا افراد خاصی آن را دارا هستند آن را انتخاب نکنید. اگر در گذشته از اسم خود خیلی لذت نبرده‌اید و اسم دیگری را می‌پسندیده اید این بهترین فرصت برای تجربه جدید است. اما مهم این است که اسم جدید کماکان معرف هویت ایرانی شما باشد پس از انتخاب اسامی که هیچ سنخیتی با آن ندارند اجتناب کنید.

  

مضاف اینکه در خارج از کشور برخی از ایرانیان و حتی اعراب بسته به شرایط روز نگران اسمشان می‌شوند. مثلاً در زمان صدام حسین برخی افراد با نام حسین متمایل به تغییر اسم بودند در حالیکه این رویه غلط است. اسم شما بسیار معتبرتر از اتفاقات روزمره است و بیش از آن دوام می‌آورد. ده سال بعد شاید افراد زیادی صدام حسین را به خاطر نیاورند. در ضمن جورج بوش هم به خاطر جنگ طلبی اش شخصیت منفوری در میان بسیاری از اروپاییان و آمریکاییان بود اما جورج‌ها به فکر تغییر اسم نبودند.