خط خطی می کنم، پس هستم.

اگر مي خواهيد كاريكاتورهايي فانتزي و دلچسب ببينيد و قلقلكتان بشود، حتما سري به ابوكورش بزنيد!

محمد صالح رزم حسيني با نام مستعار "ابوكورش" وبلاگي دارد به نام "پيامبران كاغذي" كه در آن كاريكاتورهايش را به نمايش مي گذارد. تاريخ اولين مطلبش ۱۹ دي ۱۳۸۵ است و در آن مثل خيلي از وبلاگ نويسان به معرفي خودش و اينكه چرا وبلاگ نويس شده، پرداخته است:

                "شما را نمي دانم، اما حرف زدن از خود و درباره خود، براي من خيلي سخت است. اينكه؛ نمي دانم از كجا شروع كنم، چه طور شروع كنم؟ كار را سخت مي‌كند.اما من كه نويسنده نيستم، تصويرگرم، پس اگر در نوشته‌ام عيب و ايرادي مشاهده گردد، خيلي هم اشكالي ندارد. اصلاً شايد بهتر باشد خودم را هم تصوير كنم: بيست و دومين روز از ماه شهريور سال 1358 كه هوا نسبتاً گرم بود و خورشيد هم خيلي نارنجي و خيلي پررنگ مي‌تابيد، نوزاد تپل مپلي را، پدر و مادر من به همشهريان كرماني خود تقديم كردند، اين نوزاد در آن روز به دليل رعايت نكردن يكسري اصول فني از جانب والدين و همچنين تابش زياد خورشيد، نور ديده و سياه سوخته از آب درآمد. بهرحال اسمش را گذاشتند صالح. اين بچه صالح، از همان بچگي كه خيلي هم بچه گلي بود از «گل آقا» خوشش آمد و به اين فكر افتاد كه در حوزه فعاليت مطبوعاتي گل بكارد. بنابراين و به منظور رسيدن به اين هدف، با سرعت هرچه تمامتر در حد سرعت نور، وارد هنرستان شده، ديپلم گرافيك گرفته، دوره مقدس سربازي را طي نموده و در نهايت با ترمزِ ازدواج از سرعت خود كاسته، در حال حاضر نرم نرمك به راه خود ادامه مي دهد. البته به هدف خود هم رسيده و با چاپ كاريكاتورهاي مختلف در مطبوعات گوناگون، با گرفتن جايزه يا تذكر، نه تنها يك گل، بلكه گلهاي زيادي كاشته است. باري، نكته ديگري هم هست كه بايد عرض كنم: كودك آنروز كه صالح رزم حسيني يعني بنده باشم، به مصداق (رسم دنيا جمله تكرار است اندر كارها)¹ بيست و پنج سال بعد همان دسته گلي را كه پدر و مادرم در سال 1358 به آب دادند، من هم به آب دادم. با اين تفاوت كه آنها دسته گل را در ترسالي به آب دادند، بنده در خشكسالي. خلاصه بنده هم، كما هي والديني، كودكي تپل مپل و ايضاً سياه سوخته تحويل جامعه انساني داده، نامش را هم گذاشته ام كورش بلكه در جامعه آينده دست كم حقوق بشر را درباره من كه پدرش باشم رعايت كند.

حسن ختام، توجه شمار را به SMS زير جلب نموده، در آينده مصدع اوقات خواهم شد.

نام : محمد صالح

شهرت : رزم حسيني                     

نام مستعار : ابوكورش

متولد : 1358                   

مدرك : ديپلم گرافيك                      

سابقه : خيلي ...

سوء سابقه : كمابيش        

قد : يك متر و هفتاد                       

وزن : 70 كيلو گرم

دور كمر : 42                   

رنگ چشم : قهوه‌اي                      

گروه خون : AB+

سايز كفش : 42

تاريخ وفات : مرگ من روزي ...

۱) رسم دنيا جمله تكرار است اندر كارها                   تا چه زايد، عاقبت زين رسم و اين تكرارها 

/  باستاني پاريزي" http://abukoorosh.blogfa.com/post-1.aspx

و البته ابوكورش موسيقي كارتون "پت و مت" را روي وبلاگش گذاشته كه روح ما بچه هاي قديمي را شاد و قرين رحمت مي نمود، آن هم در دوره ي جنگ كه كارتون ها از جنس "حنا دختري در مزرعه" و "هاچ زنبور عسل" بود كه يا بدبختي را نشان مي داد يا ننه بابايشان را گم كرده بودند!

http://abukoorosh.blogfa.com/post-112.aspx

http://abukoorosh.blogfa.com/post-109.aspx

به هر حال ابوكورش استفاده ديگران از مطالبش را با ذكر منبع مجاز اعلام كرده و آورده:

                 "درضمن: به لعنت خدا و نفرین ملائکه دچار شود هر کس از مطالب و طرحهای این وبلاگ بدون ذکر منبع استفاده کند.... "

آمين...