با وجود انتقادات زیادی که به این گونه برنامه ها دارم، اما دوستانی که در تهران و شهرهای اطراف هستند از این فرصت استفاده کنند و بازدیدی از تواناییهای پیدا و پنهان استان لرستان داشته باشند.

بوستان گفتگو، خروجی بزرگراه حکیم به جنوب بزرگراه چمران، 25 تا 29 مرداد 1395

از مهمترین نواقص در این برنامه ها که هر چند سال یکبار و یا هر سال به صورت تکراری در این رویداد فرهنگی اتفاق می افتد و نارضایتی هنرمندان و مردم را در پی دارد می توان به موارد زیر اشاره کرد که البته امیدواریم در برنامه امسال رخ ندهند:

- تأخیر در اجرای برنامه‌ها
- سخنرانی‌های طولانی مسؤولین استانی و غیراستانی
- عدم استفاده از لباس محلی توسط غرفه داران (هر چند گویا امسال استانداری محترم دستور داده اند که همه کت و شلوار سرمه ای به تن کنند! البته نه خانمها!)
- استفاده نکردن از تمام بضاعت‌های فرهنگی و ادبی استان و از آن بدتر تقدیر و معرفی هنرمندانی که فقط شناسنامه‎ای به نام لرستان دارند (بزرگواری می گفت طرف بر اثر اشتباه مأمور ثبت احوال زایچه لرستان شده!)
- عدم پرداخت به‌موقع حق‌الزحمه برخی عوامل و هنرمندان
- اجرای برنامه‌های تکراری از سال های گذشته
- و مهمتر از همه که خوب است خبرنگاران و اهالی رسانه و شکرشکنان شیرین گفتار حکایت ها کنند، دادن مدیریت اجرایی برنامه بدون برگزاری هر گونه مناقصه به یک شرکت فرهنگی هنری با دخیل بودن برخی عوامل و کارکنان استانداری در این امر و تعیین برگزارکنندگان و گردانندگان برنامه از سوی آنها بود که شائبه «بِـرار بـَر»* کردن قضیه را ایجاد می کند! به گونه ای که طراح اصلی برنامه در میانه راه از دست ایشان عطای برنامه را به لقایش بخشید و رفت!
از اولین سوتی های این هفته هم پوستر آن و تشابه عجیبش به پوستر سال گذشته جشنواره منطقه ای مطبوعات غرب کشور بود:
 
---------------------------------

*بِـرار بَـر/bɛrɑr bær/ کردن: مثل لری به معنی سهم الارث را میان برادران تقسیم کردن و سهمی از آن به خواهران ندادن